Czy polecacie grę w kloca swoim adeptom?

[rutra]

Na pewno 2-3 partie nikomu nie zaszkodzą, jednak jeśli w klubach lub na kółkach szachowych juniorzy wolą tłuc blitza lub kloca, bo "coś się dzieje" potem mogą być tego złe efekty. Znam przykład jak jeden zawodnik grał na kurniku ponad 100 partii tempem 3 min. w jeden dzień a potem na turnieju mając dużo figur przeciwko królowi zremisował (pat) mając 10 minut na zegarze.

[Początkujący]

Pełna zgoda - tu masz rację - rzeczywiście mogą być tego złe efekty. Trzeba tu uważać - stosować umiar i rozsądek; grać na zmianę kilka partii takich i takich. Z mojego krótkiego doświadczenia jednak wiem, że gdy się gra różnymi stylami, taktykami i odmianami szachów, to gra naprawdę się nie nudzi - zarówno szachy, kloc czy inne tego typu gry. To jest bardzo fajne, a im głębiej rozpracujemy daną grę, tym staje się ona bardziej przyjemna.

[gm2701]

Dobra teraz postaram się coś więcej napisać o klocu. Jeśli chodzi o zasady gry w kloca: http://strony.aster.pl/zakrzu/kloc.html
Jeszcze dodam od siebie, że najważniejsze w tej odmianie szachów jest zgranie z partnerem. Bo przecież musisz nie tylko obserwować co dzieje się na twojej desce, ale także kontrolować to jaka jest sytuacja obok na szachownicy. Teraz wracając do tematu: to Rafcik bardzo dobrze napisał, że najpierw trzeba nauczyć się gry w szachy na szczeblu średniozaawansowanym, czyli na poziomie 1900-2000 gry w szachy, a dopiero później można brać się za inne odmiany. I zgodzę się tu również z kolokwium, bo w szachach bardzo ważną rolę odgrywa ludzka psychika, która często szwankuje. Dlatego trzeba zażywać także innych sportów, bo każdy czegoś uczy, ale nie skupiać się na nich tylko traktować jako dodatek do szachów i formę rozwoju na podłożu zarówno fizycznym jak i psychicznym. Suma sumarum każda odmiana szachów uczy twórczego i abstrakcyjnego myślenia, tak jak i inne gry logiczne. To już wszystko na dziś, dziękuję za uwagę.

[fuszer]

Kloca z umiarem poleciłbym jako część przygotowań do zawodów drużynowych.

Jako gra zespołowa uczy obserwowania poczynań partnera i dostosowywania własnej taktyki do potrzeb drużyny. Wielu zawodników nie potrafi odróżnić ligi od turnieju indywidualnego i grają w obu przypadkach tak samo, czyli starają się np. uzyskać jak najlepszy wynik rankingowy.

W drużynie trzeba czasami poświęcić własny interes, bo jeśli jedyną szansą na wygranie finałowego meczu jest ryzykowne "wyciskanie" wygranej w równej pozycji (co przy przeholowaniu kończy się często porażką), to trzeba to ryzyko podjąć i nie patrzeć, że można na tym stracić ileś tam "oczek".
Nie zawsze można skonsultować taką decyzję z kapitanem, ponieważ może on również grać. Wtedy trzeba samemu ocenić sytuację na pozostałych szachownicach i wyciągnąć wnioski. Kloc (oczywiście pod warunkiem, że nie klepany bezmyślnie) wyrabia nawyk oglądania pozycji kolegów, kontrolowania wyniku drużyny, a nie tylko własnej deski

Niejednokrotnie przyjmowałem remis wbrew własnemu temperamentowi, bo to dawało drużynie pewne zwycięstwo (albo remis), a ewentualna strata przeze mnie tej pewnej "połówki" mogłoby doprowadzić do niekorzystnego wyniku końcowego.

Dodam tylko, że nigdy nie trenowałem dzieciaków, więc moja ocena może w ogólnym przypadku nie być słuszna. Jest to moje subiektywne odczucie z własnego doświadczenia z klocem i wieloletnią grą w lidze. Będąc juniorem miałem na pewno bardziej egoistyczne podejście i nie dostrzegałem zbytnio różnicy między turniejem indywidualnym a drużynowym - przecież w obu przypadkach grałem bezpośrednio z jednym przeciwnikiem i chciałem go zniszczyć (właśnie zniszczyć, nie tylko pokonać, bo od dziecka byłem psychicznym sadystą i dlatego tak mi się spodobały szachy - za juniora doprowadzałem przeciwników do płaczu, a w starszym wieku do tępego przygnębienia albo wkurzenia na samego siebie )

[ŁowcaAndroidów]

Wiem, że na forum jest kilku instruktorów młodych adeptów i mam pytanie:

Czy polecacie grę w kloca swoim adeptom?

Ja grywam z dzieciakami ale bez wstawiania matów i dorabiania dam.